اگر قرار بود خدا پرده ای بدوزد

روی نیمکت کنار راهروی دادگستری نشسته بودم .
پسری پریشان و دختری مضطرب آن سوی راهرو درست روبروی من ایستاده بودند .
آن دو، نو عروس و تازه داماد بودند ، اما افسوس که در شب زفاف دستمال سفید گلابتون به رنگ قرمز خون آغشته نشده بود و داماد به استناد فقدان پرده بکارت در زوجه ، تقاضای فسخ ازدواج داده بود .
برگه معاینه پزشکی قانونی در دستان داماد مچاله شده بود .
از پدر داماد که کنارم نشسته بود پرسیدم : این دو قطره خون نریخته ارزش تباه کردن زندگی این دو جوان را داشت؟
و مرد با اعتماد به نفسی کامل که از تعصبی عمیق بر می خواست جواب داد که پرده بکارت علامت عفت دختر است . ما غیرت و شرف داریم . پیش مردم آبرو داریم ....
گفتم بر فرض که با معاینه این پرده کذایی بتوان عفت و پاکی دختر را ثابت کرد ، عفت و پاکی آقای داماد را چگونه می توان اثبات نمود؟
جوابی نداد و من هم بحث را دنبال نکردم .
می دانستم که قرن هاست این زائده پوستی واژینال نقشی اساسی در حیات اجتماعی زنان بازی می کند . این نقش آفرینی اختصاص به جوامع عشایری یا روستایی و یا طبقات فرو دست و بی بضاعت فرهنگی ندارد .
در همین تهران خودمان هرساله ده ها هزار دختر تحصیل کرده از طبقه متوسط و مرفه ، واژن خود را جهت دوخت و دوز به سوزن خیاطی پزشکان می سپارند چراکه بودن یا نبودن این زائده بخشی مهم و حیاتی از هویت زن محسوب می شود .
کور بودن ، کر بودن ، لال بودن اثری در هویت ندارند . وقتی گفته می شود : ?آن بانو کارمند یک اداره است .? از این گفته معلوم نمی شود که آن بانو چشم بینا دارد یا نابیناست؟ زبان گویا دارد یا گنگ است ؟ گوش شنوا دارد یا ناشنواست ؟ اعضای بدنش سالم است یا افلیج؟ فقط معلوم می شود که آن بانو پرده بکارت ندارد ! چون اگر داشت گفته می شد : ?آن دوشیزه کارمند یک اداره است .?
تفکیک میان miss و mistress و بین دوشیزه و بانو به روشنی نقش هویت آفرین پرده بکارت را تبین می کند .
چیز مهمی که با بودنش یک دختر ، دوشیزه ای عفیف و پاکدامن خوانده می شود و با نبودنش همان دختر ، زنی هرزه و بدکار نامیده می شود ! مقررات قانونی نیز میان زن باکره و غیر باکره از زمین تا آسمان توفیر دارد . گویی بکر بودن تاثیر مهمی در تعیین درجه انسانیت زنان دارد!
پرسشی که از خودم دارم این است که چرا بکر بودن فقط مختص زنان است ؟! آیا مردان نیازی به حفظ عفت ندارند ؟
اگر عفت از چنان درجه ای از اهمیت برخوردار است که خداوند تبارک و تعالی به قدرت خود واژن دختران را پلمپ کرده و لاک و مهر نموده تا مبادا دختری کالای مستعمل دست دومش را به جای جنس آکبند دست اول ، جا بزند ، پس چرا برای آلت مردان تدبیری اندیشه نکرده تا عفت پیشه کنند و شهوترانی نفرمایند؟!
آیا عفت و پاک دامنی مخصوص زنان است و مردان از رعایت آن معاف؟!
اگر عفت آنقدر مهم است که نیازمند شاخصی به نام پرده است آیا صداقت محتاج شاخصی به نام پرده صداقت نیست که هرگاه کسی دروغ گفت ، پرده صداقتش پاره شود تا درغگو رسوا شود و سیه روی شود هرکه در او غش باشد؟
آیا بهتر نبود به جای وضع پرده بکارت در واژن خانم ها ، پرده مروت بر صورت انسان ها کشیده می شد تا از ترس پارگی و رسوایی کسی خون دیگری را به ناحق نریزد وجان دیگری را به ناحق نستاند؟!! آیا بهتر نبود پرده ای به نام حیا آفریده می شد تا زورگویان و بدکاران جهان از رفتار شرم آور خود حیا می کردند و دست از این همه زورگویی و سیه کاری بر می داشتند؟!
بکارت چیز مهمی نیست که خداوند بخواهد برای حفاظتش پرده ای بدوزد .
اگر قرار بود خدا پرده ای بدوزد ، ابتدا پرده صداقت ، عدالت ، مروت ، رحم و حیا را می دوخت ، نه زائده ای به نام بکارت را که به اشارت یک انگشت پاره میشود و منتفی می گردد !
نسبت میان عفت و بکارت و اهمیت وجود آن نه یک حقیقت ذاتی ، بلکه یک دروغ پردازی مردانه است .
دروغی مردانه برای انحصار طلبی مردانه ! مردانی که همه چیز را فقط و فقط برای خود می خواهند . چه زر ، چه زور ، چه زن ! ....